Melanie Tidman, özellikle Parkinson ve Alzheimer gibi nörodejeneratif hastalıkları olan hastalarda, Ketojenik Diyet (KD) veya Düşük Karbonhidratlı Yüksek Yağlı (LCHF) beslenmenin sağlık üzerindeki etkilerini araştırdığı AT Still Üniversitesi'nde Yardımcı Profesördür.
Bize ketojenik diyeti öğrenmeye yönelik kişisel yolculuğunuzdan bahsedin.
Uzun yıllardır sağlık sektöründeyim ve hastalarıma her zaman düşük yağlı, yüksek karbonhidratlı bir diyet yemelerini, kırmızı etten kaçınmalarını ve haftada en az üç kez egzersiz yapmalarını tavsiye ettim. Ben de hayatımın büyük bir bölümünde bu tavsiyeye uydum. 2013 yılında beş büyük tıbbi durumla karşılaştım ve beş ilaç kullanıyordum. Birçok görevi yapmamı engelleyen kronik fibromiyaljim ve sekiz yılı aşkın bir süredir beni CPAP'a sokan şiddetli obstrüktif uyku apnem vardı. Hipertansiyon, kronik supraventriküler taşikardi (SVT) ve kalp aritmileri için üç ilaç kullanıyordum. Ayrıca ara sıra astım, osteoartrit, pre-diyabet geçirdim ve kronik olarak fazla kiloluydum. Egzersiz yapma yeteneğim azalıyordu ve basit görevler bile giderek daha zor hale geliyordu. Sonunda ipimin sonuna geldim ve kendimi Mayo Clinic'te buldum. Ketojenik diyetin ifşası bana orada geldi.
Daha sonra Güney Afrika, Cape Town'dan 2014 Dünya Düşük Karbonhidrat Zirvesi sırasında ketojenik diyeti google'da arattım ve dinledim. Tüm konuşmaları dinlediğimde, açıkçası, takip ettiğim ve hastalarıma bu konuda verdiğim tavsiyelere çok kızdım. yıllardır diyet! Tavsiyeye uydum ve bana ne getirdiğine bir bakın: beş kronik sağlık durumu.
110% kişiliği olduğum için Mayo Clinic ziyaretinden eve döndüm ve ketojenik bir diyete (70% yağ/25% protein /5% karbonhidrat) "soğuk hindi"ye geçtim ve ara sıra yapılanlar dışında tüm şekeri ve neredeyse tüm karbonhidratları bıraktım. salata. Altı ay içinde tüm ilaçlardan kurtuldum. Bir yıl içinde hiçbir tıbbi sorunum olmadı ve günlük egzersize başladım. Bugün, bu yaşam tarzına neredeyse 10 yıl sıkı sıkıya bağlı kaldıktan sonra çoğunlukla bir etoburum. Haftada üç kez dans aerobik dersleri ve haftada iki kez ağır ağırlık kaldırma dersleri veriyorum. Dört üniversite doktora programı için ders veriyorum ve Klinik Araştırmacıyım. Colorado Parkinson Vakfı. 2014'ten beri ketojenik/düşük karbonhidrat yaklaşımı üzerine yazılmış hemen hemen her kitabı okudum, neredeyse her podcast'i dinledim ve düzinelerce araştırma çalışması okudum. 65 yaşında, hayatımın en iyi halinde olduğumu hissediyorum.
Bu, Parkinson Hastalığı olan hastalarla çalışan bir Ergoterapist olarak sizi nasıl etkiledi ve yol gösterdi?
40 yılı aşkın bir süredir Parkinson Hastalığının (PD) neden olduğu titreme, katılık ve kademeli bağımsızlık kaybı dahil olmak üzere yıkıma tanık oldum. üzerinden dersleri görüntüleyerek Beslenme Ağı, Diyet Doktoru, ve Düşük Carb ABD ve çeşitli düşük karbonhidrat konferanslarına katılarak, iltihaplanma bilimi ve bunun vücut ve beyindeki biyokimyasal ve mitokondriyal süreçler üzerindeki etkileri hakkında çok şey öğrendim. Terapötik karbonhidrat kısıtlaması (TCR) kullanımının ve ketojenik diyetin enflamasyonu azalttığını ve hastalarımda titreme üzerinde daha fazla kontrol ve günlük yaşam aktivitelerinde daha fazla bağımsızlık dahil olmak üzere PH semptomlarında büyük değişiklikler getirdiğini gördüm.
Ek olarak, kan ketonlarının üretimi ve kullanımı yoluyla beyin enerjisindeki iyileşme nedeniyle, PH'li hastalarımda anksiyete ve depresyon semptomlarında iyileşmeler gördüm. Depresyon ve anksiyete, benim "kendimi iyi hissetme" nörokimyasal dediğim dopamin üretiminde görülen eksiklikler nedeniyle Parkinson hastalığında sık görülen sorunlardır.
Ek olarak, Parkinson hastaları, kendilerini iyi hissetmelerine yardımcı olan dopamin üreten nörokimyasalların kaybını telafi etmek için tatlı yiyeceklerden ve abur cuburlardan zevk almaya çalıştıklarından kronik metabolik durumlar geliştirirler. Kan ketonlarının (özellikle BHB) üretimini artırarak, hastalar daha iyi hissettiklerini ve daha iyi beyin fonksiyonlarına, bilişe ve hafızaya sahip olduklarını ve tatlı yiyecekler ve abur cuburlar için daha az istek duyduklarını bildirirler.
Sizi Sertifikalı Metabolik Sağlık Uygulayıcısı olmaya iten nedir?
oluşumunu görmek beni çok heyecanlandırdı. Metabolik Sağlık Uygulayıcıları Derneği. Son olarak, hastalarımızla TCR uygulayanlarımızın bir "evi" olabileceği bir organizasyon. Araştırmadaki boşlukları doldurma ihtiyacını ele alan devam eden araştırma çabalarını teşvik etmenin yanı sıra birbirimizi desteklemeye çalışırken sürekli destek, eğitim ve takdir alabiliriz ve TCR'nin kronik hastalıkta kullanımına ilişkin kanıtlara katkıda bulunabiliriz.
Parkinson Hastalığı hastaları için bir LCHF diyeti kullanarak araştırma yapmaya başlamanız için size ne ilham verdi?
Bu ilginç bir hikaye. Colorado Parkinson Vakfı'nın (CPF) yönetim kurulunda yer alan bazı arkadaşlarla kamp yapıyordum. Bazı tıbbi durumlarından ve yaşlandıkça nasıl giderek daha fazla kronik sağlık sorunu yaşadıklarından bahsediyorlardı. Onlara LCHF/KD'yi öğrettim ve bir yıl boyunca onlarla çalıştım. Sağlıklarındaki gelişmeler etkileyiciydi. Sonuç olarak, yaklaşımı tüm CPF Kuruluna sunmamı istediler. Yönetim kurulu üyelerinin çoğu o kadar etkilendi ki onlar da LCHF yaklaşımını benimsedi ve sağlıklarında büyük gelişmelere tanık oldu.
Parkinson Hastalığı üzerine LCHF/KD ve TCR hakkında araştırma yapma olasılığı hakkında Kurul'a başvurdum. Fazlasıyla coşkuluydular! İhtiyaç duyulan finansmanı sağladılar ve çalışma katılımcılarımızı üyelik listelerinden aldık.
Parkinson hastalarını bir LCHF diyetini benimsemeleri için nasıl eğitirsiniz? En büyük zorluğun ne oldu?
Hastalarım ve TCR yaşam tarzını benimsemesi gereken katılımcılar için Keto-Mojo web sitesinden daha fazla eğitim materyali ve video içeren bir web sitesi bulamadım. ben kullanıyorum videolar Katılımcılarıma ve hastalarıma Keto-Mojo ölçüm cihazının nasıl kullanılacağını öğretmek için kan şekeri ve keton testi eğitimi için web sitesinde. Kaynakları inanılmaz buluyorum ve hastalarımı olabilecek soruları yanıtlamaları için siteye yönlendiriyorum.
PD'deki en büyük sorunum, hastalık ilerledikçe dopamin seviyelerindeki azalmalarla ilişkili ilgisizliktir. PD'li hastaları, özellikle şekeri azaltan diyet değişikliklerini başlatmaya ve takip etmeye teşvik etmek zordur, ne demek istediğimi anlıyorsanız, "kendi kendine tedavi" için kullandıkları bir şey. PD'li birçok kişi diyetlerinde şekerle mücadele eder. Deneyimlerindeki o kadar az şey onlara can attıkları "zevkleri" veriyor ve şeker çoğu zaman buna uyuyor.
Ketojenik diyetle ilgili bir başka zorluk da diyette bol miktarda et bulunmasıdır. PD'li birçok kişi çiğneme ve yutma ile ilgili sorunlar yaşar, bu nedenle yemek yerken güvenlikten ödün vermeden yüksek yağları ve orta düzeyde proteinleri koruyabilmek için ayarlamalar yapılması gerekir.
Pilot çalışmanın en şaşırtıcı sonuçları nelerdi?
Gerçeği söylemek gerekirse, birkaç değişkenin düzeleceğini tahmin etmiştim ama bunu hiç düşünmemiştim. test ettiğimiz her bir değişken önemli ölçüde iyileşirdi 12 haftadan fazla! Herkes! Tecrübelerime göre bu, bunun gibi küçük, kısa vadeli bir çalışma için bile duyulmamış bir şey.
Tüm biyobelirteçler, yani hepsi önemli ölçüde iyileşti (Trigliseritler, HDL, Açlık İnsülin, C-Reaktif Protein, Bel Ölçümleri, Ağırlık, HgA1C). Elbette bunların biraz düzeleceğini biliyordum ama 12 haftada istatistiksel olarak anlamlı değişiklikler göstermelerini beklemiyordum.
UPDRS puanlarındaki değişiklikler daha şaşırtıcıydı. UPDRS, PH semptomlarını değerlendirmek için kullanılan bir ölçektir. 12 haftada Davranış, Düşünce ve Mood puanlarında önemli gelişmeler oldu. Ek olarak, COVID izolasyonunun ortasında bile 12 haftada Depresyon ve Anksiyete ölçeklerindeki puanlarda iyileşmeler görüldü. Bu şaşırtıcıydı.
16 katılımcımdan çoğu, başkalarıyla sosyalleşme isteğinin artması da dahil olmak üzere yaşam kalitesinde iyileşmeler bildirdi. PD'li kişiler, semptomlarından veya konuşma güçlüklerinden dolayı utanma duyguları nedeniyle genellikle kendilerini izole ederler. Birçoğu topluma girmeye ve katılmaya daha istekli olduklarını söyledi (COVID kısıtlamaları hafifletildikten sonra). Bilişte iyileşmeler ve PH'de yaygın bir şikayet olan beyin sisinde azalma bildirdiler.
Deneyimlerinize dayanarak, Parkinson Hastalığı semptomlarını tedavi etmeye yönelik mevcut protokoller, anksiyete ve depresyon semptomlarını iyileştirme açısından hedefi nasıl kaçırıyor?
Burada gerçekten bir kitap yazabilirim! PH için sahip olduğumuz en yaygın tedavi, eksik dopamin nörokimyasalını değiştirmek için bir Carbo-Levodopa ilacının verilmesidir. Ne yazık ki, bu ilacın pek çok yan etkisi vardır, kısa bir yarılanma ömrü vardır, diyet bileşenlerinin etkileşimiyle değişkenlik gösterir ve dozlama programı günden güne değişir. Ayrıca PD'de anksiyete ve depresyon tedavisinin, PD'si olmayan ancak depresyon veya anksiyete teşhisi konan hastalar için kullanılan tüm yaygın ilaçları kullandığını hissediyorum. Bu nedenle, bu ilaçlar genellikle semptomları şiddetlendirir ve uyuşukluk, intihar düşüncesi, iştahsızlık vb. gibi ciddi yan etkilere neden olur. Daha iyi bir yol olmalı!
Neden KD'nin nörodejeneratif hastalıklar için kullanıldığına dair çok fazla kanıt olmadığını düşünüyorsunuz? Diğer uygulayıcıların bu tedavi yöntemini benimsemesi için başka ne olması gerekiyor?
Bu gerçekten güzel bir soru ve beni şaşırtan bir soru. Dünyamızda Parkinson Hastalığı ve Alzheimer Hastalığı artarken, neden TCR ve KD'nin bu hastalığa sahip kişiler üzerindeki etkileriyle ilgili çok az araştırma çalışması veya çevrimiçi konuşma var? nörodejeneratif hastalıklar? Bu bence büyük bir boşluk. Takip ettim ve son beş yılda LCHF/KD yaşam tarzı üzerine katıldığım tüm konferanslar için, bu yaklaşım kullanılarak nörodejeneratif hastalıkların yönetimi hakkında tek bir konuşma olmadı. Bu neden? Odak noktasının büyük ölçüde diyabet ve kardiyovasküler hastalıklar üzerinde olduğu görülüyor ki bu, faydaları belirlemek için iyidir. Fakat, Pringsheim (2014) tahmin ediyor ki 50 milyon dünya çapında insanlar nörodejeneratif hastalıklardan (NDDS) muzdarip ve 2050'de bu rakam 115 milyon kişiye çıkacak (paragraf 6). Bu, bir makaleye göre tip 2 diyabetle karşılaştırılır. Han (2020), yazar tahmin ediyor "küresel olarak462 milyon kişinin etkilendiği tahmin ediliyor. 2 tip diyabet (Ç2D)6.28%'ye karşılık gelen dünyanın nüfus” (para.7).
Yani 115 milyon kişi NDDS'den etkilenirken, 462 milyon kişi T2D'den etkileniyor… belki de nedeni budur? Bununla birlikte, NDDS önemli bir sorundur ve özellikle nüfus daha uzun yaşadıkça artmaktadır. Ancak, uzun ömür tek faktör değildir. Çalışmama Genç Başlangıçlı Parkinson Hastalıkları (YOPD) ile bir katılımcım vardı. 30'lu yaşlarının başında PD geliştirdi. Belki de T2D gibi NDDS, bu kadar genç yaşta başlayan kötü beslenmemiz ve yaşam tarzımız nedeniyle gençlerde giderek daha fazla sorun haline gelecektir.
Çalışmamın tasarımında beni cesaretlendiren ve hasta materyallerinden bazılarını katılımcılarımda kullanmama izin veren Yeni Zelanda'daki Dr. Matthew Phillips'in çalışmalarını içtenlikle takdir ediyorum. PD'deki çalışmaları devam ediyor ve onu TCR ve KD'nin PD ile birlikte kullanımı konusunda birkaç uzmandan biri olarak görüyorum.
Deneklerinizle sürekli uzaktan bakım modeline benzer bir yaklaşım kullandınız; özellikle keton izleme yoluyla diyete uygunluğu ölçmek. Kan ketonlarını kontrol etmenin, reçete edilen diyete bağlılık için yararlı bir önlem olduğunu düşünüyor musunuz?
Destek ve eğitim için ihtiyaç duydukları kadar katılımcılarımla Zoom yapma ve onları kan şekeri ve ketonlarını izlemeye teşvik etme yeteneğimi içtenlikle takdir ettim. Keşke geriye dönüp baktığımda, onları her gün test ettirseydim. Bazıları yaptı, ancak çalışma gereksinimi sadece beslenme ketozisini izlemek için haftada birdi. Bu muhtemelen günlük testler kadar doğru değildi. Halihazırda üzerinde çalıştığım bir sonraki çalışmam, günlük testleri kullanacak. Kurumsal İnceleme Kurulu (KİK), günlük testlerin muhtemelen "çok istilacı veya zahmetli" olabileceğini düşündü, bu yüzden bunu haftada bir olarak değiştirmek zorunda kaldım. Artık günlük testlerin önemini bildiğime göre, bir sonraki çalışmama günlük testleri dahil etmeye çalışacağım.
Bir sonraki çalışmam, ketojenik diyetin biliş, çeşitli hafıza türleri üzerindeki etkilerini test edecek ve ayrıca sağlığın biyobelirteçlerini de içerecek. Kullanım değişkenini ekleyeceğim MCT yağ. Bunu bir kontrol grubu ve bir müdahale grubu ile randomize kontrollü bir çalışma (RCT) yapmayı umuyorum. Katılımcılarım için kan şekeri ve keton ölçüm cihazlarının güvenliğini sağlama konusunda Keto-Mojo ile bir kez daha işbirliği yapmayı ve günlük olarak test etmelerini umuyorum. Keto-Mojo aracılığıyla sunulan araştırma kaynaklarının daha fazlasını keşfetmek de yardımcı olacaktır. Bu son derece etkili beslenme yaklaşımına yönelik araştırmaları desteklemeye devam ettikleri için minnettarım.
